John Hull tracił wzrok stopniowo. W wieku 13 lat zachorował na zaćmę. Przeszedł szereg operacji, niestety jego wzrok był tak słaby, iż został uznany za ślepego. Ostatecznie przestał widzieć w 1983 roku. W ciągu kolejnych trzech lat prowadził dziennik w postaci materiału nagrywanego na kasetę magnetofonową. Oryginalne nagrania audio tworzą szkielet narracji „Notes on Blindness”. W istocie video jest kompilacją trzech dokumentów: „Pamięć”, „Panika” i „Opady deszczu”. Wszystkie powstały dzięki wsparciu „The New York Times”. Film stanowi bardzo wnikliwą i niesamowitą pracę, która przywróciła życie nagraniom. Perfekcyjnie dobrane dźwięki, kolory, edycja materiału video tworzą wizualną poezję. Niezwykłe kadry, utrzymane w retro stylistyce, część z nich pokazuje świat za mgłą, co nawiązuje do procesu tracenia wzroku. Dokument pokazuje obawy z jakimi zmierza się John Hull.