Mikronezja to obszar na Oceanie Spokojnym obejmujący grupę bardzo licznych, acz niewielkich wysp. W związku z taką charakterystyką geograficzną głównym środkiem transportu w tym regionie od wielu wieków są łodzie. Aby ułatwić sobie nawigację pomiędzy atolami, użytkownicy tych łodzi – a konkretnie marynarze z Wysp Marshalla – opracowali w dawnych czasach bardzo nietypowe i zarazem pomysłowe mapy morskie. Chodzi mianowicie o specyficzne plecionki zrobione z muszelek oraz włókien kokosowych. Te pierwsze symbolizowały poszczególne wyspy, natomiast drugie – prądy morskie oraz zakrzywienia fal zbliżających się do wysp. Konkretnie chodziło o tzw. martwe fale, czyli fale utrzymujące się długo po tym, jak zaniknął wiatr, który je wywołał. Ma to o tyle znaczenie, że w historii kartografii jest to pierwszy znany przypadek mapowania takich właśnie fal.
Znajomość techniki sporządzania tego rodzaju map nie była na Wyspach Marshalla powszechna. Wiedzę tę posiadali tylko wybrani członkowie społeczności i to oni pomiędzy sobą przekazywali ją sobie z pokolenia na pokolenie. Praktyka ta ustała dopiero w II poł. XX wieku, kiedy to do użytku zaczęły wchodzić różne elektroniczne urządzenia nawigacyjne.

Link