Adnotacja
Obszar gwiazdotwórczy Lupus 3 znajduje się w konstelacji Skorpiona, w odległości zaledwie 600 lat świetlnych od Ziemi. Jest częścią większego kompleksu zwanego Obłokami Wilka, który wziął nazwę od sąsiedniego gwiazdozbioru Wilka.
Lupus 3 ma nieregularny kształt, wyglądający jak zniekształcony wąż na niebie. Na zaprezentowanym zdjęciu jest to region kontrastów, z grubymi ciemnymi smugami na tle światła od jasnych, niebieskich gwiazd w centrum. Podobnie jak większość ciemnych mgławic, Lupus 3 jest aktywnym obszarem obszarem formowania gwiazd, złożonym głównie z protogwiazd i bardzo młodych gwiazd. Pobliskie zaburzenia mogą spowodować, że gęstsze fragmenty mgławic ulegają wpływowi grawitacji, stając się gorące i zwiększając ciśnienie. W końcu w ekstremalnych warunkach w sercu zapadającego się obłoki rodzi się protogwiazda.
Dwie jasne gwiazdy w centrum fotografii przeszły wspomniany proces. Na początku ich życia promieniowanie, które emitowały, była mocno blokowane przez grubą zasłonę macierzystej mgławicy i widoczne jedynie przez teleskopy w zakresie podczerwonym lub na falach radiowych. Ale gdy gwiazdy stały się gorętsze i jaśniejsze, ich intensywne promieniowanie i silne wiatry gwiazdowe rozwiały gaz i pył z otaczającego obszaru, pozwalając na wspaniałe wyłonienie się jasnego blasku z ciemności swojego gwiezdnego żłobka.
[ESO]
Lupus 3 ma nieregularny kształt, wyglądający jak zniekształcony wąż na niebie. Na zaprezentowanym zdjęciu jest to region kontrastów, z grubymi ciemnymi smugami na tle światła od jasnych, niebieskich gwiazd w centrum. Podobnie jak większość ciemnych mgławic, Lupus 3 jest aktywnym obszarem obszarem formowania gwiazd, złożonym głównie z protogwiazd i bardzo młodych gwiazd. Pobliskie zaburzenia mogą spowodować, że gęstsze fragmenty mgławic ulegają wpływowi grawitacji, stając się gorące i zwiększając ciśnienie. W końcu w ekstremalnych warunkach w sercu zapadającego się obłoki rodzi się protogwiazda.
Dwie jasne gwiazdy w centrum fotografii przeszły wspomniany proces. Na początku ich życia promieniowanie, które emitowały, była mocno blokowane przez grubą zasłonę macierzystej mgławicy i widoczne jedynie przez teleskopy w zakresie podczerwonym lub na falach radiowych. Ale gdy gwiazdy stały się gorętsze i jaśniejsze, ich intensywne promieniowanie i silne wiatry gwiazdowe rozwiały gaz i pył z otaczającego obszaru, pozwalając na wspaniałe wyłonienie się jasnego blasku z ciemności swojego gwiezdnego żłobka.
[ESO]