W XIV wieku znajdowała się tu budowla obronna, którą w 1349 r. kupił Heinrich von Sitten. Na miejscu dawnego obiektu w drugiej połowie XVI wieku został wybudowany renesansowy murowany dwór, w którym mieścił się klasztorny zarząd dóbr oraz mieszkania dla urzędników i tymczasowo przebywających tu zakonników. W latach 1699-1704 opat wrocławskich norbertanów Karl Keller przeprowadził generalną rozbudowę dworu, nadając mu obecny kształt rezydencji typu pałacowego. W 1810 r. podczas sekularyzacji dóbr zakonnych w Prusach pałac został skonfiskowany przez króla pruskiego. W 1814 r. wraz z Krobielowicami został on przekazany feldmarszałkowi G. L. von Blücherowi w uznaniu zasług i w nagrodę za zwycięstwa nad wojskami napoleońskimi. Blücher zmarł w pałacu 12 września 1819 r. i pochowany został w ukończonym 34 lata później mauzoleum niedaleko wsi. W 1878 roku zbudowano w duchu eklektycznym trzy narożne wieże z ceglanymi hełmami, taras od południa i werandę z arkadami. Pałac pozostawał w rękach Blücherów do końca II wojny światowej.
W okresie PRL został upaństwowiony; później wykupiony przez potomka angielskiej części rodziny marszałka Blüchera - Chrisa Vaile, obywatela Nowej Zelandii, który wyremontował pałac po 1993 roku. Obecnie w pałacu mieści się hotel.