Rysunki Aleksandra Gierymskiego, reprodukowane w warszawskich tygodnikach ilustrowanych, stanowią istotną pozycję w dorobku malarza tak ze względu na ich jakość artystyczną, jak i znaczącą liczbę. Podobały się wszystkim, mimo to rzadko były przedmiotem analizy krytyków. Tymczasem Gierymski w rysunkach przeznaczonych dla prasy starał się przekazać własną wizję rodzinnego miasta, jego charakter, klimat i światło. Pokazując współczesne życie i problemy, z jakimi borykała się Warszawa, dał on świadectwo własnej wrażliwości społecznej i politycznej. Podjął też próbę nawiązania kontaktu z czytelnikami i zapisania się w pamięci jako „ich” artysta.