Pałac neorenesansowy w Przytoku (lubuskie) został wybudowany w latach 1864-1867. Budowla założona jest na rzucie wydłużonego prostokąta z licznymi przyległościami. Bry­ła rozczłonkowana, w partii korpusu dwukondygnacyjna, na wysokim podpiwniczeniu, nakryta jest czterospadowym dachem, nad którym wznoszą się smukłe kominy z dekora­cyjnie wykonanymi koronami. Przyległe do krótszych boków aneksy, piętrowy i partero­wy, zakończone są tarasami. Elewacje opięte wąskimi gzymsami – nad cokołem, pod okna­mi, zdwojonym międzykondygnacyjnym i wieńczącym. Elewacje – frontowa i ogrodowa wzbogacone zostały ryzalitami, z których ogrodowy wieńczy smukła wystawka, a frontowy dwukondygnacyjny szczyt o wykroju wolutowym ze sterczynami. Znaczącym akcentem w kompozycji fasady jest wysunięta przed lico, trzykondygnacyjna wieża z dwupoziomo­wym daszkiem, zwieńczonym latarnią. W przyziemiu ryzalitu ogrodowego znajduje się trzyarkadowe wejście, do którego prowadzą wachlarzowate schody. W repertuarze archi­tektonicznego wystroju elewacji, oprócz wspomnianych gzymsów występują obramienia otworów okiennych, pilastry, bonie, kroksztyny, sterczyny i attyka. Wewnątrz zachowały się elementy zabytkowego wystroju – sztukaterie, stolarka i balustrada klatki schodowej.
Od 1986 roku w pałacu mieści się Ośrodek Szkolno-Wychowawczy.

[Małgorzata Lisiecka na podst. "Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego"]