„Z ogromną wirtuozerią rzeźbiarz stopniuje relief od płaskiego rysunku do pełnej rzeźby, odpowiednio pomniejsza skalę przedmiotów, linie prowadzi perspektywicznie. Uzyskuje malarskie bogactwo języka plastycznego, w którym są i kontrasty, i detaliczne przejścia światłocienia, lekkość form i energia. W każdym z obrazów jest wiele epizodów, zawierają one dziesiątki postaci, różnorodność budowli i pejzażu, a jednocześnie odznaczają się harmonią i wewnętrzną równowagą, jak niewiele dzieł tej epoki” (Sztuka świata, tom 5)